Review: Is Lavazza Koffie eigenlijk wel fatsoenlijk?

Lavazza is bijna synoniem met old-school Italiaanse espresso.

De naam zelf roept Vespa-scooters, elegante mediterrane mensen en gezellige terrasjes op.

… en een bos verkoolde Robusta bonen 😔

Om die reden moet ik toegeven dat het zeldzaam is dat ik in meer commerciële koffiemerken duik. Net als veel andere koffiemensen heb ik een vooroordeel tegen oude Italiaanse merken.

Uit deze kleine recensie bleek echter dat veel van mijn vooroordelen ongegrond waren. Heb nu een gezonde dosis respect voor Lavazza koffie.

Als je wilt weten welke Lavazza-koffie ik de beste vind, lees dan verder.

Lavazza is meer dan 100 jaar oud!

Eerst cuppen, dan espresso…

Lavazza is een oud merk. Het begon weer in 1895 toen Luigi Lavazza supermarkteigenaar werd in Turijn, een stad in Noord-Italië.

Het bleek dat Luigi een talent had voor de koffiebusiness, en vooral voor het maken van blends.

Naar verluidt bezocht Luigi koffieboerderijen in Brazilië, wat behoorlijk indrukwekkend is, gezien hoe ingewikkeld het 100 jaar geleden was om te reizen.

Er zijn foto’s van enkele van de oude blendrecepten op de website van het bedrijf – een bevatte zelfs bonen uit Haïti, wat tegenwoordig een beetje een historische curiositeit is, waar de Haïtiaanse koffie-industrie vrijwel is verdwenen.

Tegenwoordig is het de vierde generatie van de Lavazza-familie die het bedrijf leidt.

Eén ding is echter een glorieus verleden. Een andere is de huidige tijd. Dus laten we eens kijken hoe deze melanges smaken in vergelijking met de normen van vandaag, zullen we?

Methodologie

In deze review ben ik begonnen met het eerst cuppen van alle drie de blends, gevolgd door espresso en melkdrankbereiding. Ik had het geluk om wat meer “ouderwetse” koffiedrinkers aan mijn zijde te hebben voor delen van de test, zodat ik kon zien hoe mensen die geen obsessieve koffie-nerds zijn, zouden reageren.

Qualità Rossa

Lavazza Qualita Rossa Grond...

Laten we beginnen met Rossa, een van de oudste blends van Lavazza. Het werd voor het eerst geproduceerd in 1971, wat betekent dat het dit jaar zijn 50-jarig jubileum kan vieren.

Het visuele uiterlijk is donkerder dan de andere bonen in deze vergelijking, met lichte sporen van olie en een glad, glanzend uiterlijk. Het is echter vrij ver verwijderd van wat gewoonlijk als een “Frans” of “Italiaans” gebraad zou worden beschouwd. In vergelijking met de meeste Starbucks-melanges zijn deze bonen nog steeds een stuk lichter.

De geur is aards met hints van popcorn. Het ruikt alsof er hier een aanzienlijke hoeveelheid robusta in zit. Sommige bronnen stellen dat het een 60/40-mix is, maar er is geen officiële informatie beschikbaar van het bedrijf voor zover ik heb gezien.

Drie espresso’s klaar voor evaluatie

Lavazza stelt dat de koffie voornamelijk uit “Zuid-Amerika en Afrika” komt, wat niets zegt, omdat de meeste koffiebonen in de wereld uit die twee continenten of Azië komen.

Het cuppen van de koffie is interessant. Er is geen zuurgraad aanwezig en een aanzienlijk mondgevoel, hoewel een beetje vlak. Het smaakt veel naar robusta, oké; echter niet op de verbrande rubberen manier die Robusta soms kan proeven.

Gebrouwen als espresso, het uiterlijk is goed. Robusta voegt altijd veel crema toe, en dat is hier ook het geval. Als espresso is het ook een beetje saai voor mij persoonlijk. Maar nu krijg je in ieder geval een soort cacao nibs smaaknoot die interessant is. Espresso versterkt smaken, dus saaie koffies die tekortschieten op een cupping tafel kunnen een beetje opvrolijken.

Dus voor wie is deze koffie? Ik zou alleen zeggen dat het voor old-school koffiedrinkers is die een sterke hekel hebben aan zuurgraad. De meeste liefhebbers van speciale koffie zouden deze blend verafschuwen. Ik probeerde het ook in een cappuccino, en het smaakte hier gedempt.

Een van mijn proefpersonen – een man van in de zestig – gaf echter de voorkeur aan deze mix van alle drie, dus ik denk dat het de sweet spot raakt voor een bepaald soort koffiedrinker.

Lavazza Espresso Italiano Mix |

Lavazza Espresso Italiano...

De Espresso Italiano blend wordt geleverd in een zwarte zak. Afgaande op de naam zou ik een verkoolde koffie verwachten; dit is echter relatief licht. Het is bijvoorbeeld veel lichter dan alles van Starbucks, inclusief hun Blonde roast.

Dit is wat ik zou beschouwen als een medium roast. Ook is er geen robusta. Het is 100% arabica.

Interessant, nietwaar? Niet wat de meeste mensen zouden verwachten van een Italiaanse espressomelange.

Op de cuppingtafel heeft het geen significante braadsmaken. Het is zoet, vol van lichaamed, gefocust. Het is een schone, stevige koffiemelange.

Terwijl het afkoelt, onthult het wat nootachtige zoetheid. Er is hazelnoot of amandel en wat chocolade.

Het is een goed uitgevoerd, klassiek profiel. Ik zie het werken voor veel brouwmethoden – hoewel het waarschijnlijk een beetje te zacht en eendimensionaal is om over te gieten.

Bij een strakkere verhouding van 1:10 tot 1:13 zou het mooi genoeg zijn voor Moka pot of Aeropress.

Als espresso merk ik dat ik er best veel plezier aan beleef. Het is helemaal niet geroosterd en als het goed is geëxtraheerd, is het zeer uitgebalanceerd en rond. Het is helemaal geen smaakbom. Ik zou zeggen dat het meer aan de nootachtige chocoladekant is in plaats van de fruitige kant.

In melkdranken werkt het ook goed. Het is heel subtiel. Er zijn geen gebraden smaken of fruit om door de melk te snijden. Dus als je van dat soort zoete, uitgebalanceerde cappuccino houdt, dan is dit iets voor jou.

Lavazza Qualità Oro

Lavazza Qualita Oro Italiaanse...

Qualità Oro zit qua roastgraad tussen de twee anderen in. Het is een beetje donkerder dan de Espresso blend, maar nog steeds lichter dan Rossa.

Op de cuppingtafel valt het op door zijn levendigere, fruitige geur. Het is 100% arabica, en het smaakt ook zo.

Op de tong heeft het een meer bittere donkere chocoladenoot afkomstig van de gebraden graad. Dit wordt gecombineerd met een fruitige/bessennoot. Het is moeilijk om een specifieke vrucht te plukken, maar sommige hints van citroenvruchten en rode bessen zijn aanwezig.

Het is een aantrekkelijk profiel dat voor veel andere brouwmethoden zou kunnen werken dan alleen espresso.

Als pure espressoshot is het een versterkte versie van de hierboven genoemde noten. De verkoolde smaken van het gebraad vallen meer op in vergelijking met de twee andere blends. Ik waardeer dat eigenlijk in melkdranken, maar het spreekt me niet erg aan als een straight shot.

Het is ook de meest fruitige van de drie melanges (wat niet veel zegt), maar het is in ieder geval interessant om wat contrast te zien. Je zou waarschijnlijk kunnen zeggen dat dit Lavazza’s poging is om iets te maken voor de specialty coffee geeks. Ik denk echter niet dat veel echte geeks overtuigd zouden zijn. Het is over het algemeen een behoorlijke mix, maar hoewel ik zie dat Rossa en Espresso een duidelijke doelgroep hebben, weet ik niet zeker wie echt van Oro zou houden.

Oro betekent goud in het Italiaans, wat logisch is als je de tas ziet.

Oordeel: de beste Lavazza-koffie voor espresso

Biechttijd… Ik dacht dat al deze koffies een stuk donkerder gebrand zouden worden dan ze waren. Dit is de algemene opvatting van Italiaanse koffie in de gemeenschap van speciale koffie. Het was dus een welkome gelegenheid om deze koffies te proberen en ze te evalueren voor wat ze zijn.

Alle drie de blends hebben hun eigen duidelijk gedefinieerde profiel. Als je niet tegen zuurgraad kunt en lichaam en mondgevoel wilt, ga dan voor Rossa. Wil je een schoon, rond kopje, ga dan voor de Espresso Italiano. Eindelijk, voor iets fruitiger en moderners is Oro er.

Persoonlijk zou ik voor de Espresso Italiano gaan als ik een van de drie zou moeten kiezen. Het is een professionele compositie die heel goed is uitgevoerd. Het gebraden profiel is licht genoeg dat het niet saai zou zijn in een Franse pers of AeroPress. Maar aan de andere kant zou het gemakkelijk genoeg moeten zijn om te extraheren op de meeste espresso-opstellingen voor thuis.

Het grote nadeel van het drinken van supermarktkoffie is dat het moeilijk is om verse bonen te vinden. Degenen die ik voor deze vergelijking gebruikte, waren ongeveer zes maanden oud, wat niet eens zo oud is in het grote schema van commerciële koffie.

Hoe zouden ze vers hebben gesmaakt?

Waarschijnlijk een stuk beter, maar ik denk dat we het nooit zullen weten.

Nou, Lavazza heeft een opleidingscentrum in Italië, dus ik denk dat dat een optie zou kunnen zijn.

Maar in een supermarkt? Ik betwijfel het ten zeerste…