In de afgelegen en geeky wereld van liefhebbers van speciale koffie is er één merk dat bijzonder bekend is.
Het heeft een groen zeemeermin-logo en is vrijwel eigenhandig verantwoordelijk voor alles wat er mis is met koffie: van het verzinnen van domme nep-Italiaanse dranknamen tot het ruïneren van hele buurten door kleine, ambachtelijke coffeeshops te verdringen.
Natuurlijk hebben we het over Starbucks.
Ik heb wel eens hun koffie gedronken, maar zoals de meeste koffieprofessionals vind ik het behoorlijk hard. Overroasted, bitter, duur — zijn enkele woorden die in me opkomen.
Toen ging ik onlangs op vakantie op een tropisch eiland. had mijn koffieapparatuur en een voorraad speciale bonen ingepakt.
Ik had echter onderschat hoeveel koffie ik eigenlijk nodig zou hebben voor de reis, en ergens in het midden sloeg de ramp toe. Ik had geen bonen meer!
Er waren maar een paar coffeeshops op het eiland, en de enige die hele bonen verkocht, voor zover ik kon zien, was Starbucks.
Een blonde roast is niet licht
Op het schap, tussen de vele blends, viel meteen één zakje op en wekte mijn interesse: de Willow ‘blonde roast’ mengen.
Naar verluidt is dit de lichtste roast van het bedrijf.
Volgens de blurb op de zak had het ‘sappige, citroenachtige tonen’ van de Afrikaanse koffie en een ‘knapperige afdronk met dank aan de Latijns-Amerikaanse bonen’.
Latijns-Amerika en Afrika, hè?
Dat is geen oorsprong; het is meer als tweeënhalf continent.
Maar ik was wanhopig, dus besloot ik het toch eens te proberen.
Er stond geen gebraden datum op de zak; alleen een ‘best by’-datum. Vaak zetten commerciële koffiebranders gewoon een dag een jaar na het branden. Dit is natuurlijk veel te lang om koffie op de plank te laten rusten.
Toen ik de tas opende, werden veel van mijn angsten bevestigd. De bonen hadden een olieachtig, glanzend oppervlak. Meestal betekent dit dat de koffie oud of donker gebrand is.
Afgaande op de kleur van de bonen was het hier een combinatie geweest.
Bij lichte braadstukken ziet het oppervlak van de boon er droog en ongelijk uit.
Als deze koffie een blonde branding was, was het zeker een vuile blondine.
Ik maal de koffie in mijn handmolen. De bonen waren gemakkelijk te pletten, wat duidt op een ontwikkeld gebraad, dicht bij de tweede barst.
Ik brouwde het in de Munieq Tetra Drip; een van mijn favoriete reiskoffiezetapparaten.
Ik zal eerlijk zijn; de eerste slok was behoorlijk slecht. Er was een harde, geroosterde noot. Alsof de koffie was verbrand. De koffie had echter wel wat zoetheid en een vleugje citroen.
Ik liet mijn vriendin een kopje proberen, en ze knipoogde meteen.
Starbucks blonde koffiesmaak
Hoewel niemand van ons de koffie echt lekker vond, was het beter dan het alternatief (geen drinken).
In de loop van de dagen heb ik wat meer geëxperimenteerd en geprobeerd de Willow-blend te kiezen.
Ik heb geëxperimenteerd met fijner en grover malen, verschillende watertemperaturen en ga zo maar door.
Uiteindelijk zette ik de koffie meer als een espresso in de Delter Coffee Press en kreeg ik een aantal behoorlijke resultaten.
De Americano-achtige vloeistof had een beetje zoetheid en sappigheid. Het was beter dan wat je zou worden geserveerd bij een hotelochtendbuffet.
Ik kon me eigenlijk voorstellen dat sommige van de bonen in de blend van speciale kwaliteit waren en waarschijnlijk ongeveer 81 punten scoorden.
De wilgenmix is geschikt voor espresso
Het was interessant om een zak van deze koffie te proberen, en het was een beetje redder in nood.
Ik denk echter dat het de laatste keer met Starbucks blonde roast voor mij.
Over het algemeen was het gebraad gewoon te hard. Ik weet dat het een beetje gevoelig klinkt, maar dat is de realiteit.
Ze noemen het licht en ‘blond’, maar ik ken veel speciale branders die niet eens zo donker zouden gaan voor hun espressobonen.
Natuurlijk draait alles om perspectief, en de typische Starbucks-roast ligt dicht bij houtskool.
Op een Sidenote: Ik vind het raar dat ze niet meer info over de tassen bekendmaken.
- Wanneer is de gebraden datum? Misschien zou de koffie een stuk beter smaken als het vers is.
- En waar komt de koffie vandaan? Latijns-Amerika en Afrika zijn vrij brede termen. Noem in ieder geval een land.
Zal ik het opnieuw kopen? Waarschijnlijk alleen als ik vastzit op een eiland zonder other opties.
Het is nog steeds te verkiezen boven geen koffie.
Bovenste uitgelichte afbeelding: Ron Cogswell: Flickr CC | Bron
Inhoudsopgave