Liberica koffie moet niet worden onderschat

Het komt niet vaak meer voor dat ik verrast word (zoals in jaw dropping to the floor verrast) als het om koffie gaat.

Maar het gebeurde onlangs. Ik was de zeldzame Liberica koffie voor het eerst tegengekomen.

Zoals je waarschijnlijk al weet, zijn Arabica en Robusta de twee belangrijkste soorten die commercieel worden gekweekt.

Liberica is echter een derde en aparte soort die goed is voor minder dan 1 procent van de totale productie wereldwijd. Traditioneel wordt het gezien als een inferieure boon zonder potentiële smaak.

Het is voornamelijk geteeld in de Filippijnen en Maleisië zonder veel nadruk op kwaliteit.

Update jan, 2021: Ik had onlangs de kans om Dr. Schwarz te interviewen voor mijn YouTube-kanaal. Bekijk het hier

Laten we Liberica bevrijden

Vorige week kwam ik aan in het Maleisische deel van Borneo (Indonesië bezit het belangrijkste deel van het eiland). Hoewel hier koffie wordt verbouwd, is het geenszins een beroemde oorsprong.

De inaugurele Borneo Coffee Show vond plaats in de stad Kuching. Het was geen grote show, maar het had een spannende focus; namelijk Liberica – de meest genegeerde koffiesoort.

De meeste buurlanden van Maleisië verbouwen en exporteren arabica en robusta al jaren, dus het is logisch dat dit land een concurrentievoordeel zoekt door zich te concentreren op een vrijwel onbekende koffiesoort. Natuurlijk, Liberica is al jaren een hoofdbestanddeel in de lokale ‘witte koffie’, maar het is nog nooit geteeld, verwerkt en gebrand op een speciale / derde golf manier. Dat wil zeggen; tot nu.

Voor dit evenement heb ik nog nooit een derde golf roaster met Liberica gezien. Dit is niet vreemd, omdat de koffie historisch gezien de reputatie heeft gehad dat hij gewoon en houtachtig smaakte. Ik moest erachter komen dat niets minder waar was.

Liberica is overheerlijk zoet

In de afgelopen jaren zijn een paar Maleisische producenten zich gaan richten op liberica van speciale kwaliteit. Ik probeerde wat samples op het festival, en ik was flabbergasted.

Het aroma en de smaken waren verbazingwekkend, vooral die geproduceerd door een boerderij genaamd My Liberica uit de Johor-provincie dicht bij Singapore.

De aardbewoners van de coffeeshop hadden samen met de Duitse koffie-expert Dr. Steffen Schwarz van het koffieconsulaat een soortoverschrijdende cupping opgezet, waaronder Robusta, Arabica en Liberica aan dezelfde tafel.

Er waren exotische Geisha’s en gewaardeerde Bourbons. De Liberica was de echte showstopper (zowel letterlijk als figuurlijk was het de laatste van de koffies die werd gedronken, omdat Dr. Schwarz ons aanspoorde om door te gaan ‘in volgorde van zoetheid’).

De natuurlijke verwerkte Liberica had levendige jackfruit en ongewoon (maar heerlijk) chorizo-aroma, terwijl de gewassen meer traditioneel waren met intense smaken van bittere fijne chocolade, citroen en bergamot.

Het meest opmerkelijke was de zoetheid. Het was intens als iets wat ik nog nooit eerder heb meegemaakt. Veel zoeter dan elke Arabica die ik heb geprobeerd. Tegelijkertijd was de zuurgraad bijna afwezig.

Natuurlijk gaat Liberica arabica niet vervangen, maar het kan het wel aanvullen. Hoewel het op zichzelf geweldig smaakt, zou het waarschijnlijk nog meer rocken in een espressomelange. De smaak en zoetheid zijn zoveel aantrekkelijker dan Robusta.

Een gigantische boom

Na het festival bezocht ik een Liberica boerderij in Borneo met de Maleisiër. koffie-preneur Edward Yong van de lokale startup “Reka Jaya.”

Mijn vriendin en ik hadden een epische dag op de plantage, waarbij we een bos robijnrode Liberica-kersen plukten.

Liberica staat erom bekend gigantisch te zijn in vergelijking met arabica. Toen ik met mr. Yong op de boerderij was, was het meteen duidelijk dat deze soort totaal anders is dan Arabica.

De kersen zijn dubbel zo groot en de bladeren en boomstam zijn als een echte boom, niet als een struik.

Terwijl Arabica kieskeurig is, vatbaar voor ziekten en veeleisend om te groeien, Liberica is winterhard en robuust. Als het bladroest krijgt, zal het zichzelf genezen en is de huid van de kers te stevig voor de koffieboorderkever om door te dringen (behalve wanneer het overrijp is).

Meneer Yong liet ons een tak zien die half gebroken was en toch ladingen kersen droeg. Ook zei hij dat Liberica in bijna elke grond en op elke hoogte kan groeien. Omdat hij dicht bij de evenaar was, bloeiden zijn bomen en droegen ze praktisch het hele jaar door fruit, en hij drong er bij ons op aan om zoveel kersen te plukken als we wilden.

Ik beet inop de huid van rijpe, en het was bijna alsof je een abrikoos at.

Groei met mij mee

Toen we terugkwamen, hadden we een bos kersen. Heel even dacht ik erover om ze zelf te verwerken, drogen en roosteren.

Het frezen van het perkament zonder speciale apparatuur is echter ongelooflijk vervelend. Dus besloot ik om in plaats daarvan de zaden voor te bereiden om te planten. Aangezien ik veel meer zaden heb dan ik ooit zou kunnen planten, waarom zou ik het dan niet weggeven aan andere koffieliefhebbers, zodat ze zelf kunnen zien hoe geweldig Liberica is?

Wanneer je groene koffie koopt, is het nogal een uitdaging om het zaad te laten groeien, omdat het is gedroogd tot ongeveer 11 procent vocht. Wanneer de koffie echter nog in het perkament zit, is het redelijk levensvatbaar.

Zoek wat goede grond, steek de zaden een paar centimeter diep in en geef het een keer per week water. Binnenkort heb je een baby koffieboom. Woon je op een plek met tropisch of subtropisch weer, dan kun je de plant na een half jaar naar buiten verplaatsen.

Je zou in drie tot vier jaar je eerste nanopartij moeten kunnen oogsten!

(Update mei ’19: Sorry, tde weggeefactie is voorbij. Ik heb geen zaadjes meer!)

Ik heb het gevoel dat Liberica is de toekomst van koffie en ik help graag mee om het bewustzijn te verspreiden. Ongedierte en klimaatverandering zijn een enorme bedreiging voor Arabica, maar Liberica ziet er aan de andere kant een stuk sterker uit.

FAQ