Taste Bud Suicide: een overzicht van Death Wish Coffee

Heb je het gevoel dat je ’s ochtends niet de cafeïnekick krijgt die je nodig hebt van je kopje koffie?

Benijd je stiekem zombies? (Hun gebrek aan smaakpapillen, hun arbeidsethos)

Ben je bereid om je leven weg te tekenen om die cafeïnekick te krijgen die je de dag door kan helpen?

Als je op alle drie de vragen ja kunt antwoorden, dan ben jij misschien wel de doelgroep van Death Wish Coffee.

Want blijkbaar, van wat ze daar doen, heeft hun koffie twee keer zoveel cafeïne in vergelijking met een normaal kopje.

Als barista die in specialty coffee werkt, krijg ik de taak om uit te zoeken of Death Wish Coffee misschien ook het proberen waard is voor gewone stervelingen met functionerende smaak( en pijn) receptoren in hun schedel.

Van Superbowl naar Outer Space

Het hoofdkantoor is gevestigd in Saratoga Springs, New York, je vindt Death Wish Coffee branden en verpakken van de “sterkste koffie ter wereld”.  Mike Brown creëerde het merk in 2012 en werkte ijverig aan een brandproces en recept voor zijn koffie.  Hun koffie is geclassificeerd onder de SCAA als een ‘specialty roast’. De bonen worden geïmporteerd uit India en Peru en zijn gecertificeerd als biologisch en fair trade.

Death Wish Coffee heeft commercieel succes gehad, letterlijk.

• In 2013 deed Good Morning America een nieuwsbericht over het merk dat hun eerste golf van succes teweegbracht.
• In 2016 zonden ze een Superbowl Ad uit, wat betekende dat ze het kleinste bedrijf werden dat tot dan toe een commercial kon uitzenden.
• In 2018 werkte Death Wish Coffee samen met NASA Food Labs om een gevriesdroogde mix te maken waar astronauten van konden genieten op het internationale ruimtestation ISS.

Eindelijk kon het bedrijf in 2021 hun Medium Roast uitbrengen, waar we het later over zullen hebben.

Marketing voor zombies

Samen met het medium en dark roast aanbod, is Death Wish Coffee uitgebreid met het aanbieden van cold brew en een verscheidenheid aan K-cups.  Ik heb uiteindelijk de medium en donkere gebraden bundel gekocht, wat ik zou aanraden als je erover nadenkt om ze uit te proberen, omdat het de meeste “waar voor je geld” zou bieden.

De verpakking is zeer standaard.  De koffie kwam in een doosje waar een leuke sticker bij zat.  Voornamelijk met een schedel en kruisbeenderen en een verscheidenheid aan andere afbeeldingen, lijken hun marketingtactieken misschien een beetje overdreven.  Het merk lijkt zich echter volledig bewust te zijn van dit feit en in plaats daarvan het te omarmen.  Op hun website staat: “we creëren edgy, sarcastische inhoud”, eerlijk gezegd zijn veel mensen daar dol op en Death Wish Coffee heeft zich aan die personen vastgezet.  Ze hebben veel merchandise die zich uitstrekt van mokken, spelden, stickers tot een brede selectie kledingopties.

Dodelijke niveaus van cafeïne?

Death Wish Coffee beweert dat het twee keer zoveel cafeïne heeft in vergelijking met het gemiddelde kopje Joe.  Wat betekent dat eigenlijk?  Laten we werken binnen het kader van hoe Death Wish Coffee suggereert dat een persoon zijn koffie moet zetten.

Ik moet vooropstellen dat de hoeveelheid cafeïne een benadering is, omdat cafeïneniveaus zullen variëren tussen koffiebonen op basis van verschillende redenen.  Death Wish Coffee stelt voor om 2,5 eetlepels gemalen koffie per 6 ons water te gebruiken.  Als we geeky zijn, komt dat overeen met een brouwverhouding van ergens rond de 1: 11 – 1: 14, afhankelijk van hoe je een “eetlepel” meet.

Dit is op de sterkere site, maar het lijkt redelijk genoeg voor een vrij donkere roast.

Op deze sterkte is het veilig om te zeggen dat er ongeveer 71 mg cafeïne in een normale kop koffie zit.  Dus in een Death Wish cup moet dat neerkomen op 142 mg cafeïne.

Aangezien ik het al over cafeïnegehaltes heb, kan ik net zo goed espresso in het gesprek brengen.  Er wordt vaak gedacht dat een drankje op basis van espresso meer cafeïne bevat dan een kopje koffie. Dat is gewoon niet waar.

Ja, espresso bevat meer mg cafeïne per ounce. Espresso, in speciaalzaken, wordt vaak geserveerd als een dubbele shot en dat zou ongeveer 65 mg cafeïne bevatten.

Het kleinste kopje koffie (ongeveer 12 gram) zou echter nog steeds ongeveer 142 mg cafeïne zijn.

In mijn ervaring kan een shot espresso met Death Wish Coffee zeker concurreren met een kopje koffie uit een coffeeshop.

Het cafeïnegehalte in Death Wish Coffee

FATALE CAFEÏNE LEVELs?

Mijn cafeïne-inname is vrij onregelmatig. Op sommige dagen als ik de coffeeshop open, kan ik zes tot acht espressoshots hebben omdat ik espresso drink om het voor de dag in te bellen. Andere dagen is het een stuk minder.

Ik berekende dat de meest recente “cafeïne-zware” dag die ik op het werk had, drie espresso-shots en een 8-ounce kopje koffie was, wat gelijk zou moeten zijn aan ongeveer 290 mg cafeïne.

Ik ben maar één keer voorbij 6 gram Death Wish Coffee gegaan. Daarna was ik overdreven zenuwachtig en had ik die dag geen behoefte aan meer cafeïne.

Dus als je vooral van koffie houdt vanwege het stimulerende effect, zou ik zeggen dat dit merk in staat zal zijn om te leveren.

Death Wish Coffee: Medium en Dark Roast

Het eerste wat me opviel was de roosterconsistentie van de bonen.  Op de medium roast was de kleur van de bonen overal wat tegenviel, maar de donkere gebrande bonen waren uniform.

Voor deze koffies maakte ik er een punt van om dezelfde brouwmethoden en recepten te gebruiken om te zien hoe ze zich zouden verhouden.  Ik zette de koffie op french press en v60.  Het recept van de Franse pers dat ik gebruikte, was wat ze op de tassen suggereerden.  Wat betreft het v60-recept besloot ik mijn persoonlijke recept te gebruiken dat ik meestal gebruik als eerste brouwsel voor nieuwe koffies.

De V60 zorgde voor een schonere beker, maar het was behoorlijk teleurstellend.  De koffie zorgde gewoon helemaal niet voor complexiteit.  Complexiteit komt meestal met noten die veranderen naarmate de koffie afkoelt of het mondgevoel dat het biedt en de nasmaak die optreedt.

Voor dit project moest ik wel het Specialty Coffee Association Flavor Wheel raadplegen omdat ik niet bekend was met proefnotities onder de sectie “Spices” en “Roasted”.  Op dat vlak was het interessant om kennis te maken met dat deel van het Smaakwiel.  De tonen waren consistent voor de roasts tussen elk type brouwmethode, wat een heel goed teken is.  Wat echt werd beïnvloed, was het lichaam van de koffie en het mondgevoel.

De Franse pers leek de betere keuze van de twee.  Reden is: de oliën die deel konden uitmaken van het kopje voegden de complexiteit toe die het nodig had om de koffie glad te maken.  Het mondgevoel leek de tong te bedekken met de gepresenteerde noten, maar bleef niet lang genoeg hangen om ongewenst te zijn.

Ik heb alleen geprobeerd om het medium gebrand op espresso te gebruiken om verschillende redenen.  Bij het werken met koffie en het trekken van shots espresso wil je je bewust zijn van waar het mee gepaard gaat.  Wordt de koffie gecombineerd met melk, water of staat deze op zichzelf?

Als een koffie wordt gecombineerd met melk, wil je vaak een koffie met tonen die melkchocolade, karamel en zoet fruit zijn.  Als je espresso met water of alleen drinkt, zou je tonen willen hebben in het rijk van donkere chocolade en fruit waarvan de suiker is gekarameliseerd.

Espresso in combinatie met melk moet naadloos met elkaar worden gemengd.  De melktextuur moet het lichaam van de espresso complimenteren.  Espresso die op zichzelf staat, moet je in staat stellen om de complexiteit van de bonen die je proeft te ervaren.

Ik gebruikte de espresso shot in een cortado.  Een traditionele cortado is 2 ons espresso en 2 ons gestoomde melk.  Naar mijn mening is een cortado een goede lakmoesproef voor geëxtraheerde espresso en gestoomde melk.

Ronduit zou ik zeggen dat zelfs het medium roast te veel was als een rechte shot espresso en als een drankje met gestoomde melk.  De koffie vertoonde geen wenselijke eigenschappen waarmee ik in espresso werk.

• Medium geroosterde espresso
  • Verhouding 1,6:1
  • 20 gram in
  • 32 gram eruit
  • Noten: gebrande popcorn, geroosterde noten, bitter

Death Wish COffee: Het oordeel

Death Wish Coffee verdient zeker zijn plaats binnen de koffiewereld.  Als iemand die deel uitmaakt van de specialty coffee community wil ik flexibel blijven als koffie verandert. Daarmee kan het een uitdaging zijn om de grens te trekken tussen traditioneel en modern.

Naarmate koffie populairder en mainstream is geworden, hebben we het in zoveel richtingen zien gaan.

• Er zijn kampen van mensen die alleen koffie willen vanwege de caffEine.
• Anderen kunnen alleen koffie drinken als het bedekt is met melk en suiker.
• Dan is er de derde golf en specialiteit.

Met de opkomst van speciaalzaken en de Derde Golf hebben koffieconsumenten “achter het gordijn kunnen kijken” met betrekking tot waar hun koffie vandaan komt.  Vaak krijgen we de kans om te weten uit welk land de koffie kwam, de naam van de boerderij en familie, en soms zelfs hoeveel de brander de groene koffie kocht.

In dit geval was het echt moeilijk voor mij om gewoon de zekerheid te krijgen dat ik zou worden gegeven “biologische fair trade koffie uit India en Peru.”

Death Wish Coffee hoort comfortabel thuis in de need-cafeïne kamp.  Voor thuisbrouwers is dit misschien een leuk experiment om te proberen aan te pakken, maar ik zou een lage verwachting aanmoedigen om erin te gaan.

Al met al, als je Death Wish wilt proberen, zou ik zeggen om het zo eenvoudig mogelijk te houden.  Probeer het op een Franse pers of een kleine partij auto-drip.

Hopelijk overleven je smaakpapillen het!

Lees meer: Lavazza Koffie Review